EMDR behandeling

Bepaalde gebeurtenissen kunnen diep ingrijpen in het leven van mensen. Deze ervaringen kunnen leiden tot psychische klachten die niet vanzelf overgaan. EMDR (Eye Movement Desensitisation and Reprocessing) is een therapie voor mensen die last blijven houden van de gevolgen van een schokkende of krenkende ervaring. Dit kunnen herinneringen zijn aan de nare gebeurtenis die zich blijven opdringen, waaronder angstwekkende beelden en nachtmerries. Andere klachten die vaak voorkomen zijn schrik- en vermijdingsreacties.
EMDR is effectief bij post traumatische stresstoornissen (PTSS) en andere traumagerelateerde angstklachten, maar ook bij uiteenlopende andere psychische klachten (faalangst, spanningen, somberheid en burn-out) als deze zijn ontstaan als gevolg van nare ervaringen.

EMDR bestaat uit een aantal handelingen die de herinneringen aan deze ervaringen verwerken. De therapeut zal vragen aan de gebeurtenis terug te denken, inclusief de bijbehorende beelden, gedachten en gevoelens en vervolgens wordt het verwerkingsproces opgestart. De cliënt neemt de nare herinnering in gedachten. Dan maakt de therapeut gedurende ongeveer 20 seconden met haar vingers horizontale bewegingen. De cliënt volgt met zijn ogen deze bewegingen. Vervolgens neemt de cliënt een rustige ademteug en meldt wat hij ervaart. Dan laat de therapeut de cliënt weer oogbewegingen maken. Zo verwerkt de cliënt allerlei aspecten van de herinnering. De sets zullen er langzamerhand toe leiden dat de herinnering haar kracht en emotionele lading verliest. Het wordt dus steeds gemakkelijker aan de oorspronkelijke gebeurtenis terug te denken.

EMDR is een kortdurende therapievorm. Hoeveel sessies nodig zijn om een gewenst effect te bereiken is echter per persoon en per situatie verschillend. EMDR is effectief vanaf ongeveer het zesde levensjaar.

Dirk, 62 jaar

"Na een conflict in mijn familie kwam ik niet meer los van strijd en gepieker, wat vooral toesloeg als ik alleen was. Het was erg teleurstellend dat mijn ervaring met vorige therapie, lichaamswerk en meditatie, me nu niet hielp. Na verloop van een aantal maanden had ik ernstige stressklachten en aanvankelijk kwam ik niet veel verder dan anderen daar de schuld van geven. De huisarts verwees me naar een psycholoog. Die was meer aan het woord dan ik en overlaadde me met allerlei adviezen. Het hielp niet. Eind 2015 wist ik het niet meer en zag mezelf al arbeidsongeschikt thuis zitten. Maar zover is het niet gekomen.

Bij toeval was ik in het gebouw van neuroCare Nederland waar ik een filosofiecursus volgde. Op een informatiebord las ik over EMDR dat ik kende van een NLP training: in slechts twee korte sessies was mijn hoogtevrees enorm afgenomen. Blijvend.

De intake was heel eenvoudig en de EMDR sessies volgde ik bij een therapeute van neuroCare Nederland. Ik stond inmiddels stijf van de stress, pijn in nek en schouders en een ingewikkelde kluwen van frustraties en emoties. In de therapie werd alles stapje voor stapje afgewerkt. Vooraf deden we een visualisatie met een ‘veilige plek’, een herinnering aan een fijne situatie die ik als zeer veilig ervaar. Elke sessie, hoe pijnlijk of ontregelend ook, eindigde met dat beeld. In de sessies bepaalde de therapeute zich tot het begeleiden van mijn proces. Ze stelde vragen, nodigde me uit om me pijnlijke situaties voor de geest te halen en met de EMDR techniek werd ik daar een paar minuten intens mee geconfronteerd. Daarna ontspannen en het er even over hebben.

Door dit een aantal maal te herhalen veranderde de emotie. Soms was het heel heftig en soms was de stress zomaar ineens over. Het hele prettige was dat de therapeute zich bijna niet bemoeide met mijn problemen. Ze moedigde me aan die onder ogen te zien en me erin te ontspannen. De therapeute was in alles ondersteunend en als ik er zelf geen touw aan vast kon knopen, voelde ik me toch door haar begrepen. Door de EMDR techniek en mijn eigen associaties, kwam het inzicht vanzelf en werd me langzaam duidelijk hoe ik mijn frustratie zelf organiseerde door afwijzingen uit te lokken. Een patroon dat me eigenlijk helemaal niet vreemd voorkwam en nog uit mijn kindertijd stamt. Ook die herinneringen kan ik nu gemakkelijker toelaten. Ik weet het nog maar het jaagt me niet meer op de kast.

Na verloop van tijd kon ik het zelf: als ik nu verstrikt raak in een frustratie dan sta ik daarbij stil, ontspan en laat het van me afglijden. Het is alsof ik mezelf toestemming geef om het los te laten."